ah ben de çocuk olsam, başımı yastığa koyar koymaz, pembe düşlere dalsam.. ayaklarım da babamın aldığı yeni papuçlarım, sandalyeme gelip oturan,canavardan korksam kaygılarım,korkularım,rüyalarım masalsı, annemin tatlı sesiyle teselli bulsam...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
çocuk olsam şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
çocuk olsam şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
çocuk işte karışmayın onlara.. katıldığım bir seminerde öğretmen çocuklara doğa resmi yapmalarını istediğini anlatıyor çocukta bulutları yapmış , boyama yaparken çocuk bulutları mor renge boyamış , öğretmen sorar çocuğa ; oğlum bulutları neden bu renge boyadın çocuk ; öğretmenim ben bulutları böyle yapmayı seviyorum der öğretmen ; ilk başta yadırgar ama sonra tamam evladım istediğin gibi yap der bu yüzden çocuklara fazla karışmadan onları anlamak gerek kısaca çocuklar her şeyimiz hep çocuk kalsak keşke..
Aldı götürdü 50 yıl geriye zaman yolcuğu yaptım sanki. Ne de sevinirdik bayramlıklarımızı aldığımızda başucumuza koyar öyle uyurduk.Sabah uyandığımızda bayramlaşıp, toplardık harçlıklarımızı ve doğru gofret almaya giderdik,arkadaşlarımızla gezerdik sokaklarda. Bir araba görünce peşinden koşardık çok uzağa gidemezdik ama,uzaklaşamazdık fazla.Merak ederdik dış dünyayı evimizden uzak olan yerleri.Oyunlar bulurduk yeni,acıkınca kimin kapısı açıksa girerdik içeri ekmek arasına bir şeyler koyup verirlerdi.Eğer oyun oynarken düşüp yaralanmışsak o canımızı çok yakan tentürdüyot sürerlerdi, hangi komşu görmüşse.Gerçekten yaşam vardı.Daha bu gün bir arkadaş beni görüp " sen yaşıyormusun,neden sık gelmiyorsun spor kulübü lokaline " dedi.Ben yaşıyorum,bak sahilde yürüyorum,elimde kitabım var,birazdan bir kaç yeni dost gelecek.Peki sen yaşadığınımı sanıyorsun bütün gün aynı yerde anlamsız bir takım oyunlar oynayarak..dedim. Bize bahşedilmiş en büyük servet sağlık ve zaman.Bunu çok iyi değerlendirmek lazım ve sevdiklerimizle hemde.
Yine çok güzel bir konu ve Şiirde senin parmak izin var.Koca bir Yüreğe sahipsin Aşık.. Varol..
aynen,bizim çocuk olduğumuz dönemler de her şey çok farklıydı..çocuk gibi çocuklardık biz,bahçeli evlerimiz vardı,oyun oynayacağımız alanlar ve bir sürü arkadaşımız şimdi ki çocuklar gibi değildik,gün boyu oyunlar oynardık,arkadaşlarımızla,şimdi gözlemliyorum da çocuklar yaşlarından yani bazı şeyleri öğrenmeleri gereken yaştan çok daha önce başlıyorlar yetişkin insanlar gibi davranmaya,ama bilinçli olmak değil bunun adı gereksizlik...bu olumsuz değişim her alan da göze çarpıyor,okul hayatı da bunlardan biri mesela,bizim dönemimiz de yani öğrenci olduğumuz yıllar da,öğretmenlerimize karşı saygımız sonsuzdu,şimdi öyle değil.. konuşmalar küfürlü söylenecek çok şey var aslın da ama şu kadarını söyleyim,değer yargılarımız değişti,ama olumlu yonde olmadı pek çoğu...
çok teşekkür ediyorum,bu fotoğraf çok hoşuma gitti,güldürdü beni..çocuk masumluğunu öyle güzel yansıtıyor ki,bu şiirimi yazmak istedim altına..
katıldığım bir seminerde öğretmen çocuklara doğa resmi yapmalarını istediğini anlatıyor
çocukta bulutları yapmış , boyama yaparken çocuk bulutları mor renge boyamış ,
öğretmen sorar çocuğa ; oğlum bulutları neden bu renge boyadın
çocuk ; öğretmenim ben bulutları böyle yapmayı seviyorum der
öğretmen ; ilk başta yadırgar ama sonra tamam evladım istediğin gibi yap der
bu yüzden çocuklara fazla karışmadan onları anlamak gerek
kısaca çocuklar her şeyimiz hep çocuk kalsak keşke..