insanlık bumu
çicegi açmadan kırılan dalların
zamana uymıyan ayak sesleri çamura bulanmış karanlıgın ışıgı sararan yaprakları rüzgarda savruldugu kanadı kırık kuşların yalvarışları bir annenin feryadı evladım deyişi ya insanlıgın vicdanın yok olmuşlugu korkuyla çaresiz bakan o gözlerin hesabını verebilecekmisin dünya acımasızlar her şey olsa sizin bir avuç toprak bile olamıyacaksın kurtlar yiyecek bedeninizi |