vefa
yine esir gözlerim geceye
gönlüm desen kutup soğuğunda içimde kasvet zehir gibi ağır umut desen varla yok arası.. sığamıyorum ne bendime ne kendime kursağımda gülüşlerim hesabına düşmüşüm geçmişimin yalancı bahar açmış düşlerimde kıyıya vurmuş umudumun takası sarılmışım kimsesiz yalnızlığıma kaybolmuşum dört duvarımda gözlerimde kül grisi hasret dilimde bir tomar küfür sürüklenir korkularım sonbaharın lodosunda vefasız çıkmış rehberin dostları iyi günlerin dert ortakları.. varsın olsun peşimden tek gelen gölgem gece döner elbet güze bu yıkık gönül çıkar elbet düze.. gönlün gönlünü gönül alır dünler biter bugüne varır vefa ömürsüzdür ölümsüzdür vefasızlar vefasız kalır... Adem önal..... |
Şahane bir anlatım...
Doyumsuz bir şiir...
......................................... Saygı ve selamlar..