Seni sevmeyi özledim
Yüreğimde duruşunu
Akreple yelkovanın buluştuğu yerde
Aklıma vuruşunu
Öyle dik öyle deli atışlarını kalbimin
Tutuştuğunda elllerimizin
Gözlerimizin sevişmelerini...
Tensel degil ruhsal yolculuklarımı özledim
Değmeden el ele
Sonra gülüşlerimiz vardı bizim
Dik yamaçlarda salınan
Uçurumun kıyısından
Korksa da aşağıya bakan
Adımlarımız ürkek heyecanlıydı
Yolun yarısında bırakmamacasına
Tutunmuştuk düşlerimize..

İlk kim çekti tetiği
Kim vurdu on ikiden
Bu sevdanın kalbini
Kurşun kime saplandı
Kim dönüp duran pervane
Kim yanan mumdu?

Bilmeden geçirilen günlerimiz vardı bizim..
Sorgusuz sualsiz,
Takındığımız görünmez kelepçelerimiz.
Berrak bir suya akan
Her vuran dalgada
Yokuş aşağı yuvarlanan..
Kaçışlarımız denkti birbirine
Terazide eşitti küfelerimiz..
İç güdüsel el yordamıyla
Düşmüştük bu bilinmezliğe..

İlk kim dayandı bu sevdanın kapısına
İlk kimin sözleri
Güne vurda damgasını
İlk kimdi çıkarıp prangasını
Koşan ardı sıra
İlk kim büktü boynunu
Gururu ve kibiri kim vurdu yere..


Düşünmeden sormadan
Aldırmadan ötesine berisine
Attık kendimizi bu eylemsizliğe
Ertelediğimiz umutlarımız
Gözlerimizde çağ yangını sevdalar
Şimdi bizi bizden çıkarsak
Elde ne var? ?