Ahraz....Onlarca dil var Onlarca kelime. Renkler dinler Tenler ayrı olsa bile Farklıydık hepimiz hayatın döşünde Hayatın dili.. Diken dili… Neydi bu be, Anlamadım gitti. Önü sıra gittim olmadı Arkasında kaldım anlamadı Ortayı zaten tutturamadım Ben bu hayatın dilinden anlamadım. Ne ektikse büyüdü belki Bazen cömertti biçtik yedik doyduk Bazen kuruttu Kıtlığa vurulduk. Farklıydı tavırları Bazılarımız anlaya bildik belki Ama çoğumuz seyrettik aval aval. Kimimiz çözdük dilini erdik kemale Kimimiz duyduğumuz halde Cehaletine yenildik olduk aptal. Acıklı bir hikayemiydi anlattığı Yoksa kaf dağı ötesinde bir masal mı Ağladık gülünesi halimize kim bilir Kahkahalar savurduk can içi acınası. Kırmızı karlar yağar mı Çoğumuz geldik oyununa yağmasını bekledik. Suları ters akar mı Düz akan derelere utangaç oturup seyrettik Öyle hayatlar verdi ki çoğumuza Ölmeyi hayat yaptık öldürdük Kandık Aldandık Ve peşinden bir bir bizde öldük gömüldük. Ulan hayat Hep kandırdın bizi Senin ananı da biz ağlatırdık ya Bir çözebilsek Bir anlaya bilseydik dilini… |
hayat bizimle var oluyor,bizimle yok oluyor
ölmemek için yaşıyor ve çaresiz ölüme gidiyoruz.
Hayat budur belki
ne yaparsak yapalım sonu hep aynı
onun için hüzünleri arasındaki mutluluğu çıkarmamız gerekiyor bu hayatta
yoksa çekilmez...
güzel bir şiir olkudum
yüreğinize sağlık.