Gülmeye başladı. Kavramıştı inceliği en ince yerinden Etraftakiler şaşkındı. Bakıştılar. Sonra, şaşırdılar. Hep birlikte, kahkaha atmaya başladılar. Gözleri, yaş içinde kalmıştı.
Sanırım akılları başlarına gelmişti. Durdular. Durmasıyla beraber, buz gibi bir hava esmişti ortalıkta. Ne gülen kalmıştı, ne kahkaha atanlar. Sessizliğe boğulmuştu her yer. Gözyaşları silindi. Şaşkın, şaşkın birbirlerine baktılar.
Onları uzaktan, izlemiştim. Bilmezdim, neşenin kahkahanın bu kadar güzel olduğunu. Çünkü ben! Gülmek nedir, bilmeyenlerle büyümüştüm. Acısını dışa vuramayan, içine gömenlerle büyümüştüm. İşte bu yüzden! Dışıma vurmuştu, kıskançlığımın öfkesi.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Kıskançlığımın öfkesi şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Kıskançlığımın öfkesi şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Beğendim...
......................... saygı ve selamlar.