Sancı
Ne çabuk kayboldu o şen gülüşler
Büyüleyen gözler, vurgun bakışlar Kafdağına uçtu en güzel düşler Geride dinmeyen, bir sancı kaldı Zamansız bir dolu bağımı vurdu Bir rüzgârla, yazın hükmü son buldu Başıma kar yağdı, güzüm kış oldu Geride bitmeyen bir acı kaldı Ne öten bülbül var, ne açan bir gül Ne bir mor menekşe, ne sarı sümbül Yolunu kaybetmiş kırık bir gönül Bağı vurgun yemiş, bir bağcı kaldı İbrahim Taşdemir |