ANNELERİN SESLERİAnnemin sesi Sıcak ekmek buğusuydu Gülüşü Bin muhteşem güneş Her tan vakti ilk işi Uyandırmaktı güneşi Bağdaş kurup eşiğe Umutlarını geçirip iğneye Eprimiş bir ömrü onarırdı Bir gül yaprağı ile Nasıl tutsaydı ki yama Ömre gün yaprağı eklenmeyince… * Baba ocağına düşünce ateş Anneler şimdi kırık birer dal Annelerin sesleri, bir gurup vakti Düşer göçmen kuşların peşine Yiter gülüşlerinde güneşler Yiter nefesleri Umutları yok yarınlara Beklemek boşunadır Kınalı kuzuları, koç yiğitleri Oysa Yar koynuna girer gibiydi gidişleri Günlerinin yaprakları Nasıl da apansız tükeniverdi Anaların artık Gülleri yok ki yamamaya Ki o güller Zamansız düştüler toprağa… |