SENİ SENSİZ YAŞAMAK (144.)
Seni sensiz yaşıyorum içimde sessizce
İçimde ki sevgin bende ki varlığın tükenmiyor Söylediğim şarkılar ezgiler hep senden bahsediyor Sensizliği kuruyan topraklara gömmek gibi Var etmek gibi mutlu sonları olmayan Tüm sevdaların sonuna son buldurmak gibi Gözlerim gizli gizli seni arıyor seni soruyor Suretin düşüyor geceme mehtap gibi doğuyorsun Güneşim oluyorsun karanlık kuytularda Bazende karanlık mı karanlık gece oluyorsun. Efkarımı artırıyor yokluğun ile varlığın arasında Kırık bir sesin sessizliğine mahkum edilişimle her şey birden son buluyor Fatma Ayten Özgün |
Sıcaklığına sarılıyorum sıcak ellerinin,
Karşılığını ödeyemem gamzeli gülüşünün
Aşk değil de,sevgi değilde bu daha üstün bir şey
sen ama utanıyorsun ve hiç sevdiğini hiç söylemiyorsun
Çok sevdiğim şiirine hediyemdir dost kalem,,,mutlu akşamlar dilerim