GÜLMEYİ DENEDİMTutunduğum dala nacak vurdular Yaprak gibi yere düşüp de durdum Düştüğüm yere de tuzak kurdular Kaybettim yönümü şaşıp da durdum Kopunca fırtına esti kaderim Mevsim yaz olsa da sonbahar derim Hayat boşluğun da tükendi ferim Dertleri dermansız aşıp da durdum Kalmadı güvenim artık yoruldum Girdiğim kavga da hep ben vuruldum Ne arayan oldu ne de soruldum Kendi mezarımı eşip de durdum Eşimi dostumu yalandan sayıp Onlara verdiğim günlerim kayıp Sütü bozuklardan yayıklar yayıp Kabaran ayranla taşıp da durdum Sonsuzluğa doğru hayaller kurdum Şu kara bahtıma küfür savurdum Çiğ kalan yanımı tutup kavurdum Külsüz ocaklarda pişip de durdum Yaşamaya yoktur elde senedim Gün gelir de kopar bağlı kenedim Ağlarken gülmeyi bir çok denedim Kanayan yaramı deşip de durdum Kafkasi , |