KUZEYE DOĞRU
Sür usta kayığı, sür kuzeye doğru
Bahar gelmez bu yörelere bir daha Yanılıyor olamaz bunca insan bunca yıl Eski günler bizim için âdeta çölde vaha Sür usta kayığı engin maviliklere Gönüller doysun kuşların sedasına Bezmişiz cahil adetinden usanmışız Varalım sessizliğin, tefekkürün sefasına Tamı tamına on gündür bu yolculuk Yüreğimizin götürdüğü yerler bize vatan Kuzeyin rüzgarlarında dağılsın hayallerimiz Toplarız elbet, onurumuz olmasın dibe batan Sür usta kayığı, sür kuzeye doğru Uzanalım şöyle bir, dinlenelim yorulduk Bitirmiş hayat bizi, göğsümüzde bir ağrı Zulmün pençesinde zil zurna sarhoş olduk |