İstanbul’u izliyorum..
Hayatımın o sonbahar günü
Çimlerinde uzanıp burnumu yakan Ekşi çiçek kokusunu içime çektim Öncesini hatırlamıyorum Ya da hatırlamaya gerek duymuyorum Çünkü benim gerçek hayatım Saçlarına dokunduğum o gün başladı. Senin bana kendimi Girdabın içindeymişim gibi hissettiren Teninden önce her şey yalnızca yanılsamaydı Seni ilk gördüğüm gün Kötü biri olduğuna inanamamıştım Sana ilk dokunduğum gün de Kimsenin kötü olduğuna inanamayacaktım, Tenin bir girdaptı ve ardında kalan Tüm hayatı benimle birlikte içine çekiyordu. O günün ardından iki yıl geçti Pek de dolu olmayan bir vapurun Arka tarafından İstanbul’u izliyorum Burada oturmuş güzel bir şarkı dinlerken Anılarıma beni sarmaları için veriyorum Küçük bir belde den, uygarlığın Gözde canlı mezarlığına gelmiştim Duygularını takip ederek yaşamak Özgürlüğünü tatmamış, korkuyordum Sana dair hissettiğim her şey O kadar güçlü ve gerçekti ki Yanlış olabileceklerini hiç sanmıyordum Varlığın hala zihnimin tam ortasında Hiçbir şeye dokunmadan Kendisine hiçbir şeyin dokunmasına İzin vermeden öylece duruyor. Sami Arlan.. |