unutulmak
var olmak degildir zaman içinde kaybolmak
bir yerin yarım bir yerin çıplak sevdanın kanatların da yaralanmak mümkün degil ki kaçıp kurtulmak ne güneş ne ay sanma yerini dolduracak bir kagıt bir kalem göz yaşları şiir olacak zoru nedir bilirmisin unutmadan unutulmak . kokuşmuş yaşamın zemheri gecelerinde umutsuzca yaşadıgım betonlaşan şehirinde perdeleri örtük ışık görmiyen evimde dünyaya yaşama kör olan gözlerimle her gece arkadaşım saatin zembeleginle unutmadan unutulmak en zor olan . unutulmak ne kadar koymuş bak bana oda benim kadar sevmişmiydi acaba yüregindeki sancılar dolaştımı damarlarında arayıpta tam erdim dedigimde o anda yolun sonuymuş adı yazılmış mezar taşına |