Sayvan
bir hevesle aç kapılarını
dünü yitik güne gözümün ağı karası efsunlu bir cümle kur annesizliği unutturan... kurudu denizi besleyen dereler çaylar... göğe bakmayı unutmuşlar çağında bir katar turnanın peşi sıra yaman bir düş göçü geçmişe... bilirsin sadakatı yok elin ele çöktüğünde karanlık yetmiyor kırk mum odaları aydınlatmaya de ki; usulünce sevmemiş yürek kurur elbette... Sözbir 13 01 2018 |
Beğendim...