Dimdik durdu. Bronz, bir heykel gibiydi. Etrafına bakındı, çember gözlüklerinin altından Ortalığı sessizliğinde boğdu. Çıt çıkmıyordu. Sonra birden şimşek oldu, ışık oldu yayıldı etrafına Arkasından, bir tufan koptu. Durakladı…. Bulut gibi karadı yağmur oldu, sel oldu aktı aktı. Yer gök ıslandı. Asırların yıkamadığı, bentleri yıktı.
Çünkü o, kendinin kralıydı.
Sonra birden, aslan kesildi kükredi. Kükredi, etrafına. Sesleri yankılandı, taşlardan dağlardan Taşlar yuvarlandı. Ormanın sır dolu, sessizliğini bozdu. İşte ben buyum, dedi.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
O kendinin kralıydı. şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
O kendinin kralıydı. şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
ŞİİRİ BEĞENDİM...
........................... Sayğı ve selamlar..