BEN BÜYÜYEMEM Kİ
Yıllar gitgide yoruyor bizi
O mutlu günler artık eski Hepimizde acının, aşkın izi Artık ben büyüyemem ki Yorgunuz işte İçimizde bir çocuk Ne olursa olsun Sevgi akıyor oluk oluk Durgunuz, bitkiniz Büyürken küçüldük Aylar yıllar geçti de Yaşarken öldük Ah şu dar sokaklar Filozof oldum sayenizde Kaldırımları dost edindim Düşündüm durdum saatlerce Masum bir çocuğun gözünde Dünya aslında küçük bir köy İster terle akşama kadar oynayıp İster masal dinle annenin dilinden Sizi bilmem ey dostlar Ama ben büyüyemem |