İNSAN!
Zamanı gelince, düşüyor yaprak
Ölünce uyanır bâkide insan. Ana şefkatiyle, karşılar toprak Kim demiş fanide, kalacak insan. *** Kim demiş her mevsim, açacak gülüm Goncasına hasret, öter bülbülüm Hazan mevsiminde, yaşanır ölüm Sevdayla ummana, dalacak insan. *** Ansızın yıkılır, o koca dağlar Gidene sevdiği, yâreni ağlar Ruhları sevdayla, muhabbet bağlar Kendini sahraya, salacak insan. *** Aşk sevda emanet, her şey emanet Onca hengame var, bitmez iman et Ey gece gözlü yâr, etme ihanet Mutlak güçten ibret alacak insan.. *** Nigâr Bedirhan yeganem |