KİMSESİZLER SESİZ AĞLARKimsesizler Sesiz Ağlar Isız bir köşeye oturmuş Bir çocuk ağlıyor. Gözlerinde umutsuz bakışları. Yanaklarını ıslatmış akan yaşları. Toparlak çehresi ile masum duruşu. Manalı bakışlarında kimsesizlik duygusu. Kim geçiyorsa yanında kapatıyor yüzünü. Bir umutsuzluktur kaplamış gözünü. Önce uzun uzun bir noktaya bakıyor. Sonra ufuklara dönerek, Gözleri sonsuzluğa akıyor. İşte bir çoğunda, Bir tanesi daha. Yalnızlığa terkedilip, Atılmış sokağa. Bu içimi kemiren, Ateşimi körükleyen. Kaçıncı olay Sonu düşünülmeden Yapılan işler. Nekadar kolay. Ali Koçak Mayıs 1974 Zeytinburnu /İstanbul |