Bırak artık söz etmeyiBırak... Artık söz etmeyi Endişe içine girip olur, olmaz dertlenmeyi Hiç Bilinmedi sabrın Anlayışın kıymeti, bencilce hep beklendi Sevgi Ve muhabbet bitti Mecburen bir tahammül yalnızlığa yöneltti Nefsiyle Konuşan, yaşayan Huzur, saadet, samimiyet nedir hissetmedi Her Arzu ve isteği Yerine geldikçe keyiflendi, ne kadar garipti Uzun yıllar Umut beslendi Belki zamanla hakikati görür diye beklendi Lakin Bu zafiyet eksilmedi Masraf ve harcamalar nedir hiç sual etmedi Borç Yiğidin kamçısıdır Diyerek esaret ve ezikliği kimse sahiplenmedi Artık Eve gelmek eza idi Ne halden ve ne de meramdan anlayan kimdi Ne zaman Yalnız ve dalgın bir İnsan görsem ve uzaktan temaşa etsem yetti Sabrı Sükutu, yalnızlığı Okuyup, anladıkça, yaşadıkça ibret serinlikti Mustafa Cilasun |