İZİNDE YAŞAMAK...
Bakışında yeni bir çağ vardı.
Gözlerinin mavisi engin bir deniz, Saçlarının sarısı altın bir geleceğin rüzgarıydı... Ne yıldırdı onu yolundan azgın denizler, Ne döndürdü yolundan hakkındaki fermanlar. Görmeden sevdi onu Anadolu’nun yoksul halkı. ’Ya istiklal, ya ölüm!’ dedi paşam, şahin bakışıyla ufka bakarken. .. Kazma süngü oldu, Kürek Balyoz gibi indi. İstiklal yolunda mermi taşıdı Şerife Bacı, Anasının tek evladı toprağa düşerken bağırdı ; ’yaşasın vatan!’ Hoşafla destan yazdı Mehmed’im... Ata’mın ’A’ sıdır alfabemin ilk harfi, Özgür bir ülke yarattı yoktan var etti. Borcumuzdur ona bayrağı indirmemek, Borcumuzdur ona izinden gitmek... |