İkiydik bir olduk.
Sen bende,
Ben sen de kaybolduk.
Hiç iken hep,
Hep iken daim olduk.
Bir birimizi gökte ararken yerde,
Düşte ararken gerçekte bulduk.
Öyle ise şimdi neden böyle olduk.
Ne diye tam gonca açacakken,
Bir anda solduk...

Karda kışta üşümedik.
Önünü ardını düşünmedik.
Ölüm bile geldi de,
Eyvallah dedik üzülmedik.
Sarıldık, tutunduk pes etmedik.
Öyle ise şimdi neden yetti dedik.
Ne demeye aynı anda bitti dedik.

Hatırlasana nice gamla,
Nice kederle yoğrulduk.
Belimiz kırıldı da,
Biz yine de doğrulduk.
Azgın nehir idik,
Birbirimizde durulduk.
Hiç mi kendine sormuyorsun,
Şimdi ne değişti de böyle olduk?
Hiç mi halimize acımıyorsun,
Yaprak misali savrulduk...
*
Aşk bitti deme,
Aşık olsan bitmezdi.
Kader de deme bana,
Onun gücü bizi ayırmaya yetmezdi.
Gurur de, kibir de, ne dersen de,
Lakin hiç yürek deme bana,
Çünkü o bu sevdadan geçmezdi.
Say ki geçti,
Bu kadar derde düşmezdi.

Celal BAHAR