ÖĞRETMEK ...

Öğretmen olmak isterdim,
Sende talebem..
Yakılan kavrulan ateşlere atılan,
Kalbi öğretirdim
Sana ...

Geceler buram buram
Sevdiğin kokardı.
Uykular bir sokak öteden
Dolaşıp giderdi uzağına.
Sonra hasreti öğrenirdin.
Kalbin
Ökseye yakalanmış
Serçe kuşu gibi
Pır pır atardı...

Bulutların pespembe olduğunu izlerdin.
Gözleri tanırmıydın ?
Alan koparan götüren bakışları ?
Unuturmuydun.
Bir zaman sonra
Gökyüzünün,güzel gözlerine
Sel olup akan çağlayanlar olduğunu
Öğrenirmiydin ?
İlk olarak...

Çok geç olduğunda
Öğrenmiş olacaksın
Ömrünü hayatını benliğini
Umutlarını yarınlarını
Avuçlarına kalbini bıraktığın
O sevda yakacak canını,
Tutkuyu öğreneceksin.
Sevmeyi öğrendiğinde yolun yarısı
Çoktan geçmiş olacak senin için.
Ne dönmeye vaktin
Nede yürümeye takatin kalacak.
Bedel ödemeye başladığında
O sevdayı sol yanına doldurmuş olacaksın
Tıka basa...

Vakit varken
Git uzaklara,öğrenme şu kalbi.
Ben diye biri yok,benden öğrenme
Hüzün dolu bir mazi
Anıları gözyaşı olan
Yinede sevgiyi bekleyen
Gönlüyle baş edemeyen,
Yüreği uslanmayan
Sadece bir ben...

Öğrenirmiydin
Aşkı, ihaneti,terk etmeyi,
Heybeler dolusu acıyı. ?
Bunları söyleyen benmi.
Söylesene,
Hiç bunlar öğretilirmi ...

Hilmi Arsoy - Tekirdağ