SENSİZLİKVurgun yemiş bu şehrin güz düşmüş sokağında Yüreğim yaprak yaprak dökülürken yoktun sen! Umutlarım buz tutar ağustos sıcağında Usumdaki duygular sökülürken yoktun sen! Tüm hislerimi gömdüm sessizlik oldu azap Hayallerim düşlerim her gün verdi ıstırap Aşk şarabı içtikçe sızıp da kaldım harap Boş kadehlere boynum bükülürken yoktun sen! Her şafağın kızılı vurur gönül yarama Çözülür uzuvlarım, kalp der artık arama Gün batımı bulutta siluetin var ama Gözlerim inzivaya çekilirken yoktun sen! Kafkasi . |
Kalemin susmasın
________________________________Selamlar