Hüzün Zamanı
Ne gökte mavi kaldı, ne dalda yeşil yaprak
Hasret mevsimi geldi, şimdi hüzün zamanı Geride ne bıraktık, bir dön de arkana bak Bağımda gülüm soldu, şimdi hüzün zamanı Dünyanın kanunu bu, düzen böyle kurulmuş Güzel başlayan her şey, er geç nihayet bulmuş Kimi yaprak dalında, kimi yele savrulmuş Gönlüme efkâr doldu, şimdi hüzün zamanı Avcıdan ürken maral, kendi dağına kaçar Günü gelen göçmen kuş, yurduna doğru uçar Göçüp giden mi mutlu, geri kalan mı nâçâr? Dilim sustu lal oldu, şimdi hüzün zamanı Aykırı dal üstünde, boy veren gonca var mı? Her dem şakıyan bülbül, sizce hep bahtiyâr mı? Dostun gül yarasını, ağyar eli sarar mı? Yürekte özlem kaldı, şimdi hüzün zamanı İbrahim Taşdemir |
Kalemin susmasın
___________________________________Selamlar