** ACILARIN BESTESİ..! **
Kimi acılarla gelmiş,şu yalancı dünya’ya
Sürüklenmiş çaresiz,yalnızlığa hülyaya. *** Düşmemiş hiç ardından,feleğinin sillesi Feryad-ı figan olmuş,acıların bestesi. *** Kimi hep kalleş görmüş,dünyasında,düşünde. Baykuşlar yuva yapmış, yuvasının üstünde. *** Yaşamının her anı, hep acı hatıralar. Açılmadan atılmış,solmuş silik sayfalar....! *** Onlar ki bu dünya’da,hiç hatırlanmayanlar Ah o garip biçare, o talihsiz insanlar. *** Salaş bir meyhane de, biri var ki aç bilaç . Kuruyan dallar gibi,eğilmiş ele muhtaç. *** Yer etmiş hep kendine, o dumanlı köşeyi. Dileniyor çaresiz, birkaç kadeh içkiyi. *** Küf kokan sokakları,mesken tutmuş kendine, Ne evi var ne barkı,üstü başı pecmurde. *** Bir lokmacık ekmeğe, iç çekerek bakanlar .. Ölüm kurtuluş diyen, ah o garip insanlar Mahmut Mücahit Özdemir 24.04.2014 / Berlin |