ELÂ GÖZLÜM, GÜYA BEN
ELÂ GÖZLÜM, GÜYA BEN
İster, saçların sarksın, omuzlarından taşsın, İsterse bakışından hergün feleğim şaşsın; Ben, bir selamla öyle kanacak adam mıyım? Güzelim, bu efeyi sen hiç tanımamışsın, Neymiş; gözlerin elâ, yüzün ay parçasıymış; Gerdanın bembeyazmış, sesin billur mu billur. Neymiş; gönlüm zapt olmaz; an peşine takılır; Sabah akşam kişneyen, uslanmaz, arsız taymış. Sanki, rüyalarıma, hâyâllerime kanıp, Kör olası sevdanla, hep dize gelirmişim. Şu tatlı ağlamanı, gülmeni bana sanıp, Artık iflâh olmayan, bahtsız derbedermişim. Yalan, hepsi de yalan! Kanacak adam mıyım? Göz kırpışını davet sanacak adam mıyım? El âlem desin varsın; hepsi de küllü yalan! Güya: bir elâ göze şiirler yazarmışım... 14.11.2017 Mehmet Semercio |