Ölümden
Yoktun! bir kenara koydum resmini.
Satırlar da heceledim ismini. Toprağa koymuşlar naçar cismini. Ruhun artık vefa bekler ölümden. Dizlerim üstünde ağıtlar yaktım. Çaresiz son bir kez etrafa baktım. Yola sensiz çıktım,aradım yoktun. Ruhun artık vefa bekler ölümden. Söylenecek tüm sözleri bitirdim. Fikrimi ince kıl çula yatırdım. Gözlerinde bir maziyi yitirdim. Ruhun artık vefa bekler ölümden. Son bir kez uzaktan seyrettim seni. Diyemediklerim acıttı beni. Çaresiz bir veda bu ömrün sonu. Ruhun artık vefa bekler ölümden. Kul Burhan ağlama hakka tabi ol. Ne başka bir hal var,ne başka bir yol. Ne vücuda ayak,ne kollara el. Ruhun artık vefa bekler ölümden. (Ali GÜL’e) Burhan GÜNGÖR |
Kalemin susmasın
___________________________Selamlar