Hüznü Gözlerinden;Aşkı Kalbinden
Hep aynıyken sokaklar
Bir gün çıka geldin Hayatın zincirlerindeki prangaları yıka geldin Seslerin mucizeler;sözlerin umutlar Hayata rağmen Sonlu sonsuzluğa rağmen Gözlerinde derin hüznü;dillerinde derin huzuru Sayılmayan günlerin ilk nutuku Sayılan zamanın ilk nutkun tutukluğu Amaları dünyayı sevdirecek seslerin Ve hecelerin,hecelerin bile,insana tek kalemle güzel geldirişin Belki tevazu idi,en büyük kasidenin,ilk naat olmayan Dirilişi,gönlünde olan başakların kıymetli yen edilişi Gündüzlerin gecelere güzel resmedilişi İşte bundan aldı kalbi;m hüznü gözlerinden;aşkı kalbinden Zamanın zamansızlığın içinde yok eden gözlerinde(n)... |
Kaleminiz var olsun. Selamlar,Saygılar...