KIRDIKÇA
Bir çocuk oluyorum bazen ...
Söz dinlemeyen , yersiz yaramazlıklar eden... Dediğim dedik diyen , Uzattığı ellerini her zaman dolu isteyen... Sahip olduklarının kıymetini iyi bilen esirgeyen... Hayata dair umutları taze kalmış, Dününü hatırlamayan ... Yüreği işlenmiş ekime hazır toprak. Korkumda olmuyor yetişkinlerden, Özel bir çabada sarfetmiyorum onlarla karşı karşıya gelmeye ... Azar işitip ; ruhumu örseletmeye. Kafesine alışmış kanarya misali Sesimi güzel duyurmaya gayret ediyorum. Ne ; büyümek istiyorum Sabırsızca Ne de ; çocukluğumdan mutlu oluyorum . Kırgın ; boynumu büküyorum , hayat hep böyle dalgınlığımdan ; güçsüzlüğümden faydalanıp ; ellerime vurdukça , çok sevdiğim oyuncagımı düşürtüp kırdıkça. Nuran KARACA 8 11 20 36 20017 |
Beğendim...
Kutlarım...
........................................ Saygı ve Selamlar..