KUŞKU TUFANII Türküler kefen oldu can çekişen aklıma Kuşku damlacıkları denize döndü birden Pusudaydı her zaman vefasızlık ejderi Yıllar sevda yoğrulup arınamadı kirden Kocaman umutların yolu hep hiçe saptı En koyu tutkuların bedeli aldanmaktı Ki aklım yüreğimi kendine yelken yaptı Ve bir umman düşledi çok eski bir devirden II Tükendi rüyalarım zındana döndü gece Çok zamandır bir kabus sarmış karanlıkları Yüreğim var olalı sömürür benliğimi Sevda denizlerinde ihanet balıkları İşte ... yine kudurdu dalgaları ruhumun Bu bir kuşku tufanı Nuh’un Salı nerede Her umuttan bir parça kurtarırsam ne ala Ömür geldi gidiyor vuslat faslı nerede |