Bir sabah açtım gözümü,
Gözümü açtım ki bir buğulu cam
Gün doğmuş ama değmemiş evime gün ışığı,
Gözümü açtım ki ; açmaz olaydım

Bir gün koşarak çıktım evden,
Çıktım ki sen varsındır belki dışarda,
Çıktım evden ; çıkmaz olaydım
Ne sen varsın ne de halimi bilen bir kimse...

Yine bir akşam
Camdan gökyüzünü izledim,
Bir baktım ki yıldızlar parlıyorlar,
Hayalini çizdim yıldızlara.
"Belki bir gün kabul olur" duamsın.

Bir sabah uyandım ki güneş parlıyor,
Gün doğmuş , güneş gülüyor,
Gün batmaz dedirtiyor adeta.
Ama o gün, akşamda yine batıyor.

Hergün yalnızlığıma seni doğdurttum.
Hergün kalbime seni fısıldadı yalnızlığım.
Yalvarsamda yoksun yalnızlığıma.
"Acıyı aşk mı zannetmiş" yoksa yüreğim.
Ya da belki bir gün geleceksindir hiç gelmediğin semtime.

Bir yaprak, sapsarı, aylardan ekim,
Bir yaprak daha var, pespembe,
Ekim ayında sararan yapraklara
dans etmeyi öğretiyor pembe yapraklar.

Bir kız ; dupduru, bir Karadeniz kadar da öfkeli,
Durulmuyor suları kızın,
Bir özlemi var, bir arzusu...

Bir kız ; sesinde hüzün var,
Sesinde ulaşılmamış hedefleri var kızın.

Bir kız var,
Tanınmayı bekliyor tanımadığı kişi tarafından.
Bir kız var,
Belkide en çok hatırlanmayı istiyor o kız.

Ve ben o kızı Kaf Dağı’mdan izliyorum.
Ey kız ; bekleme artık.
Bekleme.
Beklemediğin de gelecektir gelecek olan.
Bekleme ki akşamda bile batmasın günlerin
Bekleme ki hayatta başka güzellikler de var.