sensizliği yazıyorum dört tarafı kapalı duvarlara,
bir yanım gündüz,bir yanım gece,
seni sevdim hece hece,
geceleri sayıkladım ismini yaşlı gözlerimle,
yokluğunu benliğime yükledikçe
özlemini gözlerimle ödedikçe
hasretini sen diye yaşadıkça
yüreğine batmadım belki ama
gözlerinde kaybolduğum gibi sessiz bir gemi gibi batıyorum
sensizliğe mahkum olduğum bu dünyada,
her gün ölüyorum kadınım
varlığını bildiğim halde yokmuşsun gibi yaşamaktan,
romanlar anlamını yitirdi,
artık mutlu sonlu sayfaları yırtıp attım sensiz’liğinde,
film izler gibi izliyorum gözlerini,
gözlerini gözlerimden çaldığından bu yana,
gecelere fısıldıyorum seni sevdiğimi,
ömrünü taşıyorum kendimde,başkasının yaşadığı ömrünü,
şimdi kalktı aşk tedavülden,
tozlu rafları süsledik acıya bürünmüş aşklarla,
geleceğin yok biliyorum,
ümit işte beklemeye değiyor sevgili,
ellerimi ellerinle ısıtacağım,
artık yutkunamıyorum lokmalarımı,
seninle ıslanmak varken cennetinde,
varlığını bildiğim halde ömrümü cehenneme çevirdin,
yakınken dokunamamaktır insanın çaresizliği,
gülüşünü gördüğüm halde mutluluğuna ağlamaktır
yokluğunda yüreğime neşe veren,
elbet bir gün düşeceğim aklına,
sebebi olsa da olmasa da,
elbet bir gün ağır gelir ölümüme ağlamak gözlerine,
mezarıma ağır ağır gelmek isteyeceksin biliyorum,
ama ben sana koşarak gelirken öldüm sevgilim,
eğer güzelliğine öldüğümün ıspatını istersen bir gün,
ölümümü haber aldığında yüreğine düşecek acıyla anlarsın... #ŞAİRbaz