Babam ve Adalet
Bir zifiri karanlığa bürüdüler yüreğimi
Oysa ne çok umutluydum yarınlarımızdan Kimsenin gölgesine sığınmazdı düşmezdi hiçbir gölgeye ki gölgem bir babaydı saklandığım Sıyıra sıyıra soydular gölgemi Kural buydu, daha önce duymadığımız Babamın anlattıklarına uyuşmaz bir adalet ki gece bir kurşun kadar merhametsiz Hangi görüş, hangi davaydı bu, bizi karanlığa gömen ki ipte sallanan bir can oldu yüreğimiz Tuzağa düşürüldü tüm bildiklerim Kavga ettim, dayak yedim İki kurşun yedim yüreğimden Görmedi annem, görmedi kardeşim görmedi duvarların ardına hapsolmuş babam Çaldılar eceliyle ölmeyen sevinçlerimizi Boğdular, avaz avaz bağırdığımız adaleti.. |