Bitmeyen vakitleri bekliyorum


Mevsim değişiyor kırlaşan saçlarımda
Bahar özlemi artıyor ilerledikçe zaman
Derinlikler büyüyor bir yara yüreğimde
Her gece ayrı bir düş her gece aynı yerde

Kirpiklerin ele veriyor
Bakışların hala ok gibi yüreğimde
Karmaşalar boğarken benliğimi
Ulaşılmaz elin değse elime
Hiç yaşamamış gibi dünleri
Olmamış doğmamış daim bir yerlerde
Kaybolmuyor yüreğimde

Bir ülkede umut doğuruyor çocuklar
Üzülmüyorum bu yüzden

Gelirsen çam sakızı getir
Belki karşılaşırız şehrin birinde
Kim bilir
Sesin yabancı olsa da artık
Ruhumuz barışık
Bir türlü olamadım kendimle

Dün kedi ile konuştum
Hasretin nasıl sevdiğimi ve nasıl sevdiğini
Bir şiir olarak çevrelediğini
Bir bardak düştü yere
Bir bardak artık olmayacak ellerimde
Bekleyeceğim bitmeyen vakitleri
Ne tuhaf
Karşılaşırız belki de...