ATEŞ VE ÇOBANBu akşam başka acı buram buram hüzün var Bir meşe dallarından arda kalan köz düşün Ayrılık ıslık çalar raks eder hatıralar Dağların arkasına hicret etmiş gülüşün Geriye bıraktığı ıslanmış iki kirpik Ateş diyor çobana-biz kaç defa değiştik- Çobanda endişe yok ne kuzudan ne kurttan Emek heba olunca bırak götürsün rüzgar -Beni ölüm çıkarır sanıyordum bu yurttan Bilemedim ölümden ötede acılar var- Ne abası ne gönlü istemez iğne iplik Ruhunu kelepçeler yüzünde ki gariplik Şu kayanın dibinde tuttuğum dileklerim Sıyrıldı ellerimden daldan yaprak misali -Ateş der,ısınmaya gelmesini beklerim Cihanı yakmak olsa dahi bunun vebali- Düşmek olmaz kavgada dönende olmaz mertlik Ayakta can vermekmiş anladım ki yiğitlik Çoban ateş dağ başı,yanan kim yakılan kim Orman şikayet etmez pınarlar şahit olmaz Hükümler ağır olsa kalem kırsada hakim Ateş yakmaktan kaçmaz,ateşle ahit olmaz Duman duman yükselen umudumuz ibretlik Hoyrat hoyrat harcadık hevesleri tükettik…... 20.10.2017.GÜREL Nezlim |
Ayakta can vermekmiş anladım ki yiğitlik
kutlarım... anlamlıydı, düşündürdü mısralar.