YOKLUĞUN
Şimdi yoksun...
Bu uzak kentte sensizliği yaşıyorum Tren katarları geçiyor akşamları buradan Nakarat şarkılar söylercesine. Gözlerim seni arıyor sevdalım Hiç sevmediğim bu yalnız akşamlarda, Sensizliğe alışıyorum... Ölümü bekleyen hastalar gibiyim Bin ölüyor, bir yaşıyorum Şimdi yoksun... Bir eski şarkıyı hatırlatıyor Mayıs yağmurları Gözlerim doluyor, yüreğim daralıyor Hani nerde mavi düşlerim,mavi göklerim nerede Nerde beşinci mevsimim Son kuş uçuşmalarıda başlıyor doğada Göçlerde bitiyor... Beni götürün sevgiliye kuşlar diyorum İçim eriyor... Bu kirli sokaklarda devriye geziyor ölüm taburları Köşe başlarında nöbet tutmuşlar, Ben yinede ismini haykırıyorum Beni duymuyorsun bile Kimbilir benden uzakta belkide, Uzatıyorsun dudaklarını bir yabancıya. Şimdi yoksun... Bir gittin neler oldu Felaketim, ıstırabım oldu bu şehir Şarkılara hüzün, saçlarıma aklar düştü. Çöl kuraklığınca dudaklarına susuzum Uzat ellerini, sevgine uykusuzum Şimdi yoksun... Son yapraklarını da yeşertmiş ağaçlar Sensizliğe alışıyorum demiştimya... olmuyor Yorgunum, bitkinim. Kaldırımlara kan kusuyorum Uzat ellerini onca duyguyla Sütünü emmemiş çocuklar gibiyim Bir ağlıyor bir susuyorum... Yazan kaptan10 |