Bir günde beni ne hallere getirdin...ama bir gün dediğime bakma bir asır geldi bana

Artık ayağa kalkmaktan
Bıçakladığın yaralarımı sarmaktan
Akan kanlarımı durdurmaktan
En çok da yüreğime dayanmaktan
Yoruldum...

Sessiz çığlıklarım içimde ortalığı yıkıyor
Kimse duymuyor ama yüreğim parçalanıyor
Her gün daha çok dağılıyor düşüncelerim
Nefesim kesiliyor adını duydukça
Dayanamıyorum...

Uçurumdan atsam kendimi
Vücudum parçalansa,kan revan olsa her yer
Daha az acırdı yüreğimden
Daha dayanılırdı bana çektirdiğin acılardan
Yaşayamıyorum...

Bir fırtına koptu içimde yıkıldı her şey kötü biçimde
Kalmadı sana dair ne varsa iyi
Silindi güzel anılar ama yinede bitmedi kor olmuş acılar
Her gün yenisi eklendi
Beni bitirdi kül etti...

Beni gören dağları taşıyor sanır
Yüreğimdeki seni kim tanır?
Gören yılların acısı çekmiş sanır
Kim inanır,dünden beri bu acıyı çektiğimi
Bu daha dünün eseri...

Biraz daha gelmediğini düşün
Ya da dur düşünme!
Kaldıramazsın geride bıraktıklarını
Bana yaşattığın ve yaşatacağın acıları
O yüzden düşünme!