bugün hava bir açtı bir kapadı
bir yağdı bir esti
sonra ağladık
sonra güldük
müjdelerden bir müjde aldık
sesler birbirine karıştı
bir bebek ağladı telefonun öbür ucunda
uçurtmalar ipini kopardı
balonlar havalandı
yerde hüzünlü bir sevinç
göklerde şenlik vardı
bugün yine sevgi kazandı
saygı kazandı
tanıdık bildikti her şey
zaman görevinin başindaydı
ne bir saniye ileri ne de geri
bir insan gördüm
arkası fani
önü fani
yanıbaşında sonsuzluk





bu şiir oğluna çok düşkün bir annenin yanında yazıldı
anne amansız bir hastalığın mücadelesini verirken bir torununun olduğunu öğrendi hasta yatağında
telefonun diğer ucundan oğlunun oğlunun ağlayan sesini mutlulukla dinledi
varlığın ve yokluğun kıyısındaydık o an
sevgiydi saygıydı bu tabloyu anlamlandıran
sonsuzluk duygusunun en çok hissedildiği an içinde bir an dı
insana dair
hayata dair
faniliğimize dair