ÖPTÜM MÜBAREK ELLERİNDENŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Annesi Son zamanlarını yaşayan yetim bir adamın,öksüzlüğe kendini alıştırması..
Öptüm mübarek ellerinden..
Bir sonbahar akşamı, sessizce esen yeller, Dalından savrulan yaprak gibi Koparırsa seni bizden öksüzüz. Her telefon açıldığında anam, Konuşurken bile göz yaşlarımı, Bir ben, bir de sadece Allah bilir.. Engelleyemem şuursuzca akışını. Hep uzun zannederdim hayatı, Sanki hiç kopmayacak gibi, Sadece çocukça duyguymus, Gerçek yalnızlıkmış anam.. Olurda sessizce gidersen, Babaannem,babam,abim bizleride Bekleyin,selam söyle bizlerden, Yalan dünya boşmuş de.. Para,mal,mülk boşmuş de... Bir sonbaharda göçeceklermiş de. öptüm mübarek ellerinden... Yozgatlı. |