ÇÖL KISKANIR
Ey ömrümün Yusuf’u gönlümde sakladığım
İffetli gülüşünü busemden dil kıskanır Hasret kaldığım teni öperek kokladığım Kızıl dudaklarımı gülşende gül kıskanır Hâk emretmişse eğer gönül gönüle kayar Seni Yusuf yaratan beni Züleyha sayar Kalpgâhımda değerin ey yâr yirmi dört ayar Bağrımdaki yangını kavrulan çöl kıskanır. Ey Nefesim! Canparçam hergün seni özlerim Geleceğim demiştin yâr yolunu gözlerim Gönül küt küt çarparken aşkadır tüm sözlerim Alevleşen gönlümü kurşuni kül kıskanır İstanbul sevilmez mi? saklıysa içinde yâr Boğaz bile söndürmez candaysa sevdadan hâr Hep bana doğru eser aşkınla üflenen sûr Efsunlu bakışımı bilesin el kıskanır Vuslâtı kelam Hatice Ayşe Hasan Not eski bir şiirim hatalu olabilir sealendirme yapildigi icin onceden degismedim |
Benimde saklımda şairem ne güzeldi şiir yüreğine sağlık dokundu derinime