Irakta bir gül neredeyse her gün
Bu Şiirimin hikâyesi Irak’ta masumca
Hayatını kaybetmiş binlerce Müslüman Kardeşimize hitaben kaleme aldığım eserdir ........................................................................... Kopuyor bedenden günahsız başlar Kimi kız kimi erkek bu ne çaresizlik Arkadaşlar Derken ruhları gezer semalar da Gören bilen var mı açlar mı toklar mı Küçük çocukların ayakkabıları Şimdi öksüz Gelinlik kızların çeyizleri Şimdi yerlerde üstünde bir tutam kan Bu ahları hisseden var mı Bir ana ağlıyor felluce sokaklarında Feryad-ı figan-ı bir duyan var mı Dünya ya yön verenleri görüyoruz Füzelerle atomlarla birisi Bushtur Biri İngiliz biti söylediklerimi İrdeleyen var mı Bugün canlı bombalar var Irak Sokaklarında üstü tozlu teyze göze Çarpıyor yetmişlik olsada Duygu vahim duygu kimsesiz Anlatıyor benim namusun Dinim her şeyden önce gelir Yaşlı bedeni enkaz altında Dilimi tellafuz edebilen var mı Irak’ta bir gül neredeyse her gün Müslümanlara yardım dualarla uzak Olsak ta Irak’ta bir gün neredeyse her gün İbrahim KANDAMAR 10.01.2007 |
Kalemin susmasın
______________________________________Selamlar