Hangi gün hangi mevsim olursa olsun fark etmez
Elimde pembe pamuk şekeri
Öyle çok sen doluyum ki

Kimi gözlerimde yakamoz olup beliriyorsun
Kimi yağmur
Bazen korkak bir damla
Öylece yerleşip kalıyorsun
Sanki düşersen bir daha dönmeyecekmişcesine

Oysa dünüm sen, bugünüm sen, yarınım sen olacaksın biliyorum
Mümkün mü güneşsiz bir dünya
Ya gecesiz gün
Nasıl vazgeçmezse dünya dönmekten
Bende senden

Ne fırtına, ne yağmur ne de tipi
Varsın yazın soğuk sarsın
Ya da kışın soğuğunda yakışın
Ne fark eder

Öyle ki gün olur akşamın karanlığını görmez yüzüm
Yelkovan kovalarken akrebi anlamam zamanı
Sevda denen o şey var ya tazeler her dem
Tıpkı mevsimler gibi bahara dönüşür birden her şey
Geceyi çiçekler kaplar havayı kokusu

Mesela gün doğumları farklılaşır
Karanlığı yavaş yavaş kızıl yarıp çıkar
Peşinden güneşin göz alıcı ışınları
Bir hareket başlar kuşların sesi gelir kulaklarımda
Önceleri fark edilmeyen şimdilerde duyulan

Yaşam sarar sarmalar
Dinlersin kendini, kalp atışlarını
Yeni bir sen bulursun eskisinden çok farklı
Beklentisiz ve sebepsiz o dudak ucundaki tebessümü
Mutluluk verir acın bile

Nasıl diye sorma
Hasret körükler
Sevda körükler
Harabeler arasında bir filiz boy verir
Öyle asi öyle sıkı tutunur ki şaşarsın

Şükürdür bilir misin bazen özlemin adı
Nefestir yaşamda var olduğunu bilmek
Ne kadar acılarla sevişsen de
Gölgesi varsın düşmesin yamacına
Sırılsıklam kalırsın sağanak yağmurlarda
Ve
Ve bir bakarsın gökkuşağının bütün renkleri sende

Sen ister mutluluk de istersen acı
Bana göre yaşamın çocuksu yanı
İçimde sen
Günümde sen
Her mevsim aynı
Dudaklarımda pembe pamuk şeker tadı