Seni her düşündüğümde yüreğim yanar,
İçim kıpır, kıpır olsa da acılar sarar,
Ne hoş bir duyguydun sen öyle,
Bedenen yorulsan da içinde afacan yaşar.

Gençtim, bacak kadardım, toydum,
Hep büyüyüp koca adam olmayı kafaya koydum,
Ne bileyim sanki iyi bir şey sandım onu,
Bu yüzden lafı dinlenen biri olmaya ihtiyaç duydum.

Sana olan özlemim bitmedi bitmiyor büyüdüm,
Hep doğru bildiğimi sandığım yoldan yürüdüm,
Meğerse büyümek sadece ızdırapmış,
Eski günleri özleyerek bu günden düne üzüldüm.

Büyüklerim hep yürürken elimi bırakma derdiniz,
Buna benzer şeyleri bize tembih edersiniz,
Büyüdükçe ellerim boşluğa düştü,
Şu an neden beni bırakıp ta gittiniz.

Çocukken mızıkçılık yapar ağlardım,
Sizin bana ilgi göstermenizi aklımca sağlardım,
Vakit çok mu geç her yere karanlık çöktü,
Yaradana sevdiklerim yine yanımda olsun diye yalvardım.

Kalmadı sağlık, kalmadı huzur beden buruştu,
Ah rabbim o zamanlar bendeki ne endam ne duruştu,
Artık yaşanan hiç bir şey eski tadı vermiyor,
Hem çocukluk, hem gençlik usulca ve sessizce sıvıştı.

Zafer Özcan-(29.09.2017)