Demek hepsi yalandı...
Onca acı,
Onca hasret,
Diyorsun ki boşuna yaşandı.
Bu yürek,
Bu can,
Demek bir hiç uğruna yandı.
Yani her şey yalandı.
O halde,
Cümle alem ne diye günahımızı aldı.
Onlar niye bizi birbirimize aşık sandı.
Herkes,
Herkes mi yanıldı,
Hepsi mi bir yalana inandı.
Hepsi mi aldandı...
Yapma güzel gözlüm.
Yapma cennet yüzlüm.
Bir sen misin gözlerime bakıp,
Sana olan sevgimi anlamayan.
Bir sen misin sözlerimi duyup,
Üzerine alınmayan.
Bir sen misin bu aşka yanmayan.
Yitip gitmesine acımayan.
Tut ki bitti,
Tıpkı dediğin gibi.
Tut ki geçti gitti,
Tıpkı istediğin gibi.
Sanki bensiz mutlu mu olacaksın.
Bir başına kalınca,
Neşeyle, sevinçle mi dolacaksın.
Kandırma ne beni ne de kendini.
İyi düşün benden ne istediğini.
Çünkü benim kadar,
Sen de kahrolacaksın.
Ben ölümü dahi seninle isterken,
Yani sen bensiz mi yaşayacaksın.
Öyle olsun...
Madem ki dileğin budur.
Bu dileğin de kabulümdür.
Madem ki son sözün hoşçakaldır.
Bari yalanı dolanı aramızdan kaldır.
De ki;
Ben aşkın ateşinden korkuyorum.
De ki;
Benim yüreğim yetmiyor,
Yapamıyorum.
O zaman çıkmam bir daha karşına.
Bakmam gözlerimin yaşına,
Yüreğimin haykırışına,
Aldanmam kalbimin atışına.
İçimin kan ağlayışına.
Çeker giderim buralardan.
İnan bir an bile aldırmam;
Elimin ayağımın tutmayışına.
Sürüne sürüne de olsa giderim,
Gerekirse bir başına...
Olmadı sıkar giderim.
İki kaşımın tam ortasına...

Celal BAHAR