Uzun çapsız körkütük bir yolda yürüyorum
İçimde sevdası var dışımdaki cennetin
Nice hain fikirler serpilmiş görüyorum
Soruyorum; var mıdır? İlacı bu cinnetin
Heyhat neye yarar ki, içimde ateş koru
Dualar bekliyorum, bedduadan kaçarak
Bu âlem taşımadı sırtımızda ki zoru
Cevabı arıyorum ellerimi açarak

Ürperiyor mavi gök damlaları pek yağız
Çiseleri taş gibi vuruyor unutmadan
Sözlerin yükü ağır söyleyeni ilk ağız
Gözyaşlarım sıralı nemini kurutmadan
Kör kaçış zor kurtuluş gör imanı sinende
Sorular ardı sıra cevapsız imtihanda
Perdeler kapanacak ipler yere inende
Kimlerin adı kalmış gölgesiz bu cihanda

Fırtınalar kopuyor çöl karası içimde
Seraplara uyanmış gözlerim arar suyu
Fermanıma yazılı emirler kör biçimde
Düştükçe derinleşen yedi başlı bu kuyu
Beklerim umut ile ufuk çağlayanını
Gidilecek menzile verirler mi kıratı
Bu gönül yangın yeri bilir ağlayanını
Baktım ruhum çırpınır görünce o sıratı