Bir Ayrılık Şiiri (1) - 260
Bir ayrılık şiiri, yazar benim kalemim
Araya nifak girdi, birden bire darıldık Fırtınalı, rüzgârlı, benim şu iç âlemim Gönül fayı çatladı, deprem gibi sarsıldık Bir çift inci gibiydi, hani sevgiyle bakan Çağlayan, dere değil, süzülüp yere akan Tebessümle gülerdi, şimdi akıyorlar kan Yaşlı gözler içinde, son bir defa sarıldık Dünya bile sıkıcı, döner aynı eksende Açmaz yediverenler, aynı bağa eksende Gönül kıyısı uzak, fazla kürek çeksen de Akıntıya kapılıp, köpük gibi dağıldık Nerede eski halim, kalmamış hiç fiyaka Bak çileye gark oldum şarkılar yaka yaka Alaya alma sakın, gerçek bu, değil şaka Etle tırnak gibiydik, sanki neden sıyrıldık Nereye dönüp baksam, anıların duruyor Bir vazonun içinde, pembe güller kuruyor Denizdeki dalgalar, sanki kalbe vuruyor Gidemem o sahile, çünkü orda ayrıldık SADIK YILMAZ Tarih:20.07.2017 ===================== |
Sağlıcakla kalınız...