ben sana kırıldım
ben sana gücendim
gittim gidemedim
geldin hoş geldin diyemedim
hoş geldin diyemedim canı yürekten
ben sevdim sevdalandım
yandım
narına düştüm...
sende sevdin
ama kıyamadın sevmeye
kıyamadın
kıyamadın da
beni böle boynu bükük çaresiz ümitsiz sensiz...
bırakabildin
hem de öldürürcesine
neydi sevgili
neydi benden istediğin
ayrılmak mi
ayrıldık işte
kırılmak mı
kırıldık işte
asla eskisi gibi olmayacak biliyorsun değil mi
ah birde sana soruyorum sanki kendim biliyor muşum gibi...

hayat insana bir sürü şans verirmiş
biz birbirimizin en büyük şansıydık belki de
kullanamadık bu şansı
rest çektin ne var ne yoksa bitsin diye
rest çektim ben de her şey tükensin diye
kalakaldık öylece...

ben sana kırıldım
ben aslında en çok bana kırıldım
ben sana gücendim
ben aslında en çok da bana gücendim

şimdilerde sonbaharda kalmış gibiyiz
yaprak döküyoruz sevgili farkında mısın
içimiz sızlarken hayata tutunmak istiyoruz
ikimizde kayıp gidiyoruz kendi dünyalarımıza
senin can-i yüreğin yüreğimin nar-ina düştü sevdiğim
ben bize kırıldım
ben bize gücendim...


(nar-i tarafından can-i ye ithafen kaleme alınmıştır)