BİR VEDÂ ÇIĞLIĞINDA SON TRENBİR VEDÂ ÇIĞLIĞINDA SON TREN Ellerimden gitgide uzaklaşan eller, Sen; uçuşup giden yağmur bulutum... Küçük küçük kumsalı öpen dalgalar... Sen; bitmeyen umudum... Boğazımda düğümlenen son hıçkırık... Vuruldu... Çığlık çığlığa tüm kuşlar... Sen; uzaklaşan gemiye son selâmım... Bir vedâ çığlığında son tren... Neden? Kim bilir? Belki bir istasyonda Sessizce oturup beklerken Gelip omzuma konan bir kuş, Gözleri ıslak... Gagasında, Dilinden anlamadığım bir şarkı... Hasret kokuyor, söylüyor yarım yarım... Gel! ... Yavaşça uzatıyorum elimi, Ürkme... Sen; özlemim, Kaderim... Umudumdun... Ve bitmeyecek rüyalarım... Hâlenur Kor |