atma çöl sıcaklarına beni
gördüklerim serap olup yanıltmasın
masal dünyandan çık gel yanıma
bir anka kuşunun kanadında

kapadım gözlerimi düşlerimi sakladım
hayallerim kalmasın yarım
dudakların yaksın bedenimde sevda ateşini
hissedeyim nefesini içim her titrediğinde

artık yüreğimde yer yok senden başkasına
aşk mabedini ördüm sarmaşıklarla
yaşayalım bizi biz yapan anılarla
kalmasın sararmış bir kitap gibi
tozlu raflar arkasında

hani bazen öyle an gelir
çaresizlik sarar her yanını
uzattığın eller hep geri çevrilir
yalnız kalmak istersin o ruh halinle

atarsın kendini ıssız bir sahile
unutmak istersin seni üzenleri
beyninden geçenler yönlendirir seni
dalgalar kayaları döverken kendine gelirsin

dil susar yürek yaralıdır
kalem yazmaz tükenir mürekkebi
oysa çoktur söyleyecek sözleri
atar içine biriktirir hüzünlendiklerini

gidişinle hüküm giydi hayallerim
ölüm olmasa da cezam müebbet benim
gece uykusundan uyandırır çığlıklarım
korku doludur hep yaşadıklarım

son sözlerin veda değil
küçük bir nasihat niteliğindeydi
yok oldu yarını olmayan umutlarım
senden bana kalan tek hatıran
ömür boyu sürecek korkularım

hala düşünüp sayıklıyorsam seni
bir sorgula istersen kendini
bak hala cebimde saklıyorum resmini
konuşacak cesaretim olmasa da
dudaklarım istem dışı mırıldanır ismini
hayatımdan kayıp giden yitik yıllar gibi
ömrümüzün en güzel günleri de bak tükendi ...





Refik
13 . 09 . 2017
İstanbul