Takınır rüzgar başına, tüllerini perdenin,
Mil çekilmiş pencereler, hünerine alkış tutar.
Topal, kör bir karanlık, ufuktan seker gelir,
Dört mevsimin çilesini ayakta bir kış tutar.

Hiç kimsenin kaderi değildir kimsesizlik,
Kimi boş bulursa yalnızlık, onu kendine eş tutar,
Her kalabalığın sonu kasvetli bir sessizlik;
Ölsen, en sevdiklerin ardından bir yas tutar.

Düşünsene bir bedeni, topraktan olmuş teni.
Koskoca şu gövdeni, ayakta bir ruh tutar.
Göçer o da gelince günü, giyince bir kefeni;
Kalanı, iki taş arası, bir avuç toprak tutar!...

Takınır rüzgar başına, tüllerini perdenin,
Mil çekilmiş pencereler, hünerine alkış tutar.
Topal, kör bir karanlık, ufuktan seker gelir,
Dört mevsimin çilesini ayakta bir kış tutar.

Hiç kimsenin kaderi değildir kimsesizlik,
Kimi boş bulursa yalnızlık, onu kendine eş tutar,
Her kalabalığın sonu kasvetli bir sessizlik;
Ölsen, en sevdiklerin ardından bir yas tutar.

Düşünsene bir bedeni, topraktan olmuş teni.
Koskoca şu gövdeni, ayakta bir ruh tutar.
Göçer o da gelince günü, giyince bir kefeni;
Kalanı, iki taş arası, bir avuç toprak tutar!...